JULES DE BALINCOURT

Paris’te doğdu, “Batı yakalı” oldu. Resim dünyasının Alfred Hitchcock’u olarak anılan Jules, şimdiyse Costa Rica’ya yerleşme planları yapıyor. İsterse Mars’a taşınsın, biz yine Jules’ün görsel olarak çarpıcı, hülyalı, saykodelik ve fantastik resimlerini takipte kalacağız.

Röportaj: Gamze Loos - XOXO The Mag Sonbahar/Kış 2017-2018

Fotoğraflar: James Bannister

Jules, deney yapmaya açık bir sanatçı mısın?

Genelde bir resme başlarken zihnimde önceden belirlenmiş ve önyargılı bir fikir olmuyor. İşe, yalnızca resme ve resim yapma sürecine dayanan ve saf bir şekilde biçimsel, sezgisel, hatta neredeyse ilkel bir noktadan başlıyorum. Ama tamamen soyut bir yerden başlasam dahi resimler eninde sonunda figüratif ve ucu açık bir anlatıya dönüşüyor. Resmin başladığı öznel, içgüdüsel, ilkel ve soyut olanla resmin tamamlandığı nesnel, rasyonel, figüratif, anlatısal tarafın kavuştuğu noktalar ilgimi çekiyor.

İşlerinin hem gerçekçi bir yanı var hem de fantezi dünyasına ait gibiler. İzleyiciyi her zaman şüphede bırakıyorsun. Bu kasıtlı bir strateji mi?

Resim yaparken inanmak ve sezgilerime güvenmek dışında kasıtlı bir stratejim olduğunu söyleyemem. Ama resimlerimde izleyiciyi kendi hayalgücünün kavşağında bırakarak, ona yeni yönler ve imkanlar sunan durumlar yaratmayı seviyorum.

‘Happy Survivalists’, ‘We Come Together At Night’ gibi işlerine baktığımız zaman kullandığın doygun, neşeli ve canlı renklerle tezat oluşturan kasvetli içeriklere sahip olduğunu görüyoruz. İroniyi sevdiğini söyleyebilir miyiz?

İroniden hoşlanmıyorum ve yaşadığımız güncel çağda ironinin yeri olduğunu düşünmüyorum. Bana bu fırtınalı zamanlarda mizahı, güzelliği ve masumiyeti araştırıp, onları dipten çıkarmak daha ilginç geliyor.

Politik ve sosyal iklim işlerini ne oranda etkiliyor?

İnsan bu dengesiz politik ve sosyal iklimden nasıl etkilenmeyebilir ki? Sanat yapmanın kendisi zaten politik bir jest. Kendimi, bu tecrübeleri resim yapmak gibi çağ dışı bir eylemle işlemden geçiren bir filtre gibi düşünme fikrini seviyorum.

Ortayaçıkardığın işte  estetik-içerik dengesini nasıl kuruyorsun?

Beni kendine en çok çeken şahane sanat eserleri hem kavramsal içeriğe ve titizliğe; hem de biçimsel ve görsel olarak cezbedici unsurlara sahip oluyor. Bence her ikisi de çok önemli ve üretilen eserin başarılı bir eser olabilmesi için birbirine ihtiyaç duyan şeyler. Görsel tecrübeden yoksun olan, sadece dil ve fikirlere dayalı işler beni hiç heyecanlandırmıyor. Bu dediğim yalnızca biçime ve estetiğe dayanan sanat eserleri için de geçerli.

2006’da kurduğun alternatif sanat alanı Starr Space, Harmony Korine, Rita Ackermann ve Ryan Trecartin gibi isimleri konuk etti. Starr Space’te hala aktif olarak bir şeyler yapıyor musun? 

O benim Bushwick’te bir çeşit küçük sanatçı ütopyası olarak tasarladığım heyecanlı bir süreçti. Şu anda heyecanlı olduğum yeni projem ise Starr Space’in bir uzantısı gibi olacak. Yakın zamanda yaşamayı, yarı zamanlı olarak çalışmayı ve sanatçı olarak konaklamayı planladığım Costa Rica’da yer alacak. Bu proje için sanatçıları ve diğer ilginç zihinleri sanat, sürdürülebilirlik, yemek ve diğer yaratıcı, ileri düşünceli girişimler üzerine atölye ve konaklama programlarına davet etmek istiyorum.

Bir sonraki sergin ne zaman ve nerede olacak?

Ocak-Şubat gibi Londra’daki Victoria Miro’da.